Πρίγκιπας Χριστόφορος της Ελλάδας

Πρίγκιπας Χριστόφορος της Ελλάδας


Ο Βασιλόπαις Χριστόφορος ήταν ο μικρότερος γιος του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων και της Βασίλισσας Όλγας των Ελλήνων[1]. Γεννήθηκε στον πύργο του Παβλόσκ της Ρωσίας[1], Αγία Πετρούπολη, στις 10 Αυγούστου 1888[1] και βαπτίστηκε στο παρεκκλήσι το πύργου. Ο τσάρος Αλέξανδρος Γ΄ της Ρωσίας, πρώτος εξάδελφος της μητέρας του και η αυτοκράτειρα Μαρία Φεοντόροβνα, θεία η ίδια του Χριστόφορου, ήταν οι ανάδοχοι του.

Ο Χριστόφορος φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων και μιλούσε έξι γλώσσες: Ελληνικά, Αγγλικά, Δανικά, Ρωσσικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Του προσφέρθηκαν μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τρεις θρόνοι, της Πορτογαλίας, της Λιθουανίας και της Αλβανίας αλλά αυτός δεν δέχτηκε κανέναν.
Την 1 Ιανουαρίου 1920 παντρεύτηκε τη χήρα και διαζευγμένη Αμερικανίδα πολυεκατομμυριούχο Νάνσυ Λήντς στην Ελβετία[1]. Στην Νάνσυ Λήντς δόθηκε ο τίτλος «Α.Β.Υ. Πριγκίπισσα Αναστασία της Ελλάδας» και βοήθησε πολύ, με την περιουσία της, την εξόριστη βασιλική οικογένεια όταν βρισκόταν στην Ελβετία. Πέθανε από καρκίνο στο Λονδίνο στις 29 Αυγούστου 1923 και δεν απέκτησαν με τον Χριστόφορο παιδιά[1]. Ο γιος της Νάνσυ Λήντς από τον προηγούμενο γάμο της, Γουίλιαμ Λήντς, παντρεύτηκε το 1921 την ανιψιά του Χριστόφορου Πριγκίπισσα Ξένια Γκεοργκίεβνα Ρομανώφ της Ρωσίας, κόρη της αδελφής του Χριστόφορου, Πριγκίπισσας Μαρίας.
Μέσω της γηραιάς Δούκισσας της Αόστης, Ελένης, γνώρισε την ανιψιά της Φραγκίσκη ντε Γκιζ, Πριγκίπισσα της Ορλεάνης, εγγονή του Κόμη των Παρισίων, Ιωάννη, Πρίγκιπα της Ορλεάνης. Στις 11 Φεβρουαρίου 1929 παντρεύτηκαν στο Παλατινό παρεκκλήσι του Παλέρμο, στην Ιταλία. Απέκτησαν ένα γιο λίγο πριν πεθάνει ο Χριστόφορος, τον Πρίγκιπα Μιχαήλ της Ελλάδας (γεν. 7 Ιανουαρίου 1939), γνωστό συγγραφέα με το όνομα Μισέλ ντε Γκρες.
Το 1939 το διοικητικό συμβούλιο του Όμιλου Αντισφαίρισης Αθηνών του πρότεινε την προεδρία του συλλόγου. Ο προηγούμενος πρόεδρος Ιωάννης Κετσέας είχε παραιτηθεί αναγκαστικά επειδή ανέλαβε πρόεδρος της Ε.Ο.Α.[1]. Ο Πρίγκηπας δέχτηκε την πρόταση κι ανέλαβε καθήκοντα στις 17 Δεκεμβρίου 1939[1] , μετά από έναν μήνα απεβίωσε.
Στην αρχή του 1940, ενώ διέμενε στην Αθήνα επισκεπτόμενος τους συγγενείς του, κτυπήθηκε από βαριά ασθένεια των πνευμόνων. Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν ακόμα αντιβιοτικά, δεν στάθηκε δυνατόν να σωθεί. Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 1940 στην Αθήνα και ενταφιάστηκε στο βασιλικό κοιμητήριο, στο Τατόι.